Haurrak gidatu edo bideratu

     Blog honetako sarreran adierazten dudan bezala, haurrekiko ikuspegia zeharo aldatu da. Aurreko ikasturtean psikomotrizitate ikasgaian gauza garrantzitsu bat ikasi genuen. Bizitzan zehar helduek haurrak nola gidatzen duten ikusi izan du, edozein arlotan gainera, ikastolan, eskolaz kanpoko ekintzetan, edozein saiotan… Psikomotrizitate ikasgaian gidatze hau baztertu behar dela erakutsi ziguten. Egia da, hasiera batean ez nuela ezer ulertzen, alegia, ez nuen hau konpartitzen. Bizi guztian zerbait egiten ikusi eta gero zaila izaten baita ikuspuntu hori aldatzea.  
 

     Bernard Aucouturier izan zen psikomotrizitateko aitzindari. Haurrak beste modu batean ikusteko eta beraien gaitasunak indartzeko gai izan zen. Psikomotrizitate saioak duen ezaugarrietako bat lehen aipatutako hori izan da, helduaren gidaritza desagertzen dela hain zuzen ere. Horrelako saioa batean protagonista haurra da, ez da heldua. Gure hezkuntza sisteman eta beste arlo desberdinetan protagonista heldua da, berorrek gidatzen ditu saioa haurraren askatasuna blokeatuz. Honek haurrek dituzten gaitasun asko indargabetzen ditu, honez gain dependentzia sortzen du.

     Gai hau oso luzea denez, sarrera bat besterik ez dizuet egin. Orain gustatuko litzaidake honetaz hausnar dezazuen. Hau da, haurrak gidatu behar ditugu, beraz, guk esaten duguna egin behar dute eta esaten dugu bezala, edo bideratu beraien askatasuna bermatuz eta beraien esperientzien bitartez ikasten utzi.

Datorren astean Bernard Aucouturierri buruzko informazioa jarriko dizuet.